Naime

Yan yana geçen saniyeler boyunca ayrılık kokan asfaltlara boyandı her gün takındığım yüzüm. Yalnızlık kokan entarili teyzeler basa basa geçti üstümden. Ezilmek hiç bu kadar hoş kokulu olmamıştı. Ezilmek büyük bir yalnızlıktı... Yüzyıllardır...

Erimiş bir tutam güneş kokuyorum Geçmişten sinmiş,hissediyorum Estikçe aklımdan ince meltemler Canlanıyor bir bir kaybettiğim insancıklar. Şimdi neden çıkıyorlar karşıma Atmışken tüm yaşanmamışlıkları bir kenara Yıllar su yüzüne çıkıyor. Altından püsküren acımasız bakışlar,duygular... Ah şu kahreden pişmanlık...

Akıl sır erdiremediğim şu kahrolası ölüm. Durmadan bulur çocukları, avuç avuç güler yüzlü insancıkları. Ah şu ölüm, hepimizin oyuncağı. Geçmeden insanoğlunun elinden kırılmayı bilmez. Dayanıklıdır bir kalkan gibi sevgiye, merhamete, küçük bir tebessüme... Ölüm...

Bir insan düşledim yıldızlar dolaşırken gözlerimde Üşümüş, sinmiş kendi içine Uzun zamandan beri korkulu çıkmazlar halinde. Adımlarını sıklaştırmak isterken ayağını burkma derdinde Elleri cebinde dolaşıyor sokak çocuklarını. Bir sokak başında rastlıyor kendine, çocukluğuna, semanın...

Vermeden savaşımızı nefsimizle Huzur bulmamaya hüküm giydik Sorgulamadan gömdük toprağa fikirlerimizi. Bir gök vardı,bizim Hepimiz için açardı güneş Doğurdu tüm yıldızları,ayı Çok olmadı Gök taşı yağdı yüreklerimize Evren olduk Bilinmez kıldık benliğimizi. Ah! Tanrım Hakim olmadan mürekkepten taşan sözcüklere Romanlar yazmaya...

Bitecek olan her şey adına ant içiliyor Sonu görünmeyen mezarlıklar boyunca diziliyor cümleler. Ölümden ötesi yokmuş gibi Düşünmeden kırıyorlar, merhametsizce. Kendilerinden ödün vermeden uçurum kenarlarında Hayalleri süslüyor pencere camlarını Herkesten uzak,benliğinden habersiz Öylece kavrulur güneşte. Hayal kırıklıklarından...

Zamanın hükmüne yenilmiş gülüşlerimiz Eskilerden tanıdık bir sima gibi parlıyor hatıralar Unutulmaz bir şarkı misali kulaklarımda Hep çalan Sonsuz mutluluk veren Özlendikçe özlemi artan Ah! şu güzelim insanlar Durmadan bulsa bizi. Yüreğimizde dolaşsa tatlı hüzünleri Kırmazlar onlar Dökmez yaz...

Kederimden gülüyorum Hıçkıra hıçkıra gökyüzünü delercesine Durup ansızın bir annenin tebessümünde kayboluyorum Gamzelerinde gölge yapıp sığınıyorum mağarama Karanlık,sonu olmayan yollar Ardımda yüreğimi ürperten derin soluklar. Ah! Kimlerin çığlığıdır ses olmaya çalışan Hangi cam kırığının estiği yaralardan...

Eteklerimin uçları umutla parlar Kaldırım taşlarından süpürür hüznü Caddeleri saran tozdandır aşk Herkes sarhoş,mutlu. Ve ben, Bir çocuk ektim gökyüzüne Maviden ibaret kılınmış Özgürlük kokan, şiir yüzlü bebeler Hayat saçıyor ruhlarımıza evvel zamandan beri Kuş olup kanatlanır yüreğimizde. Bir...